LAND van EEN

Lucie Pakes

 

 

Na mijn hele leven in een dorp te hebben gewoond, heb ik op mijn 60e besloten

om dan eindelijk een lang gekoesterde droom, wonen in een community, gestalte

te gaan geven.

 

Ik heb samen met mijn inmiddels overleden partner in een woonboerderij

gewoond. Wij bezaten een groot erf met dieren en een moestuin om te bewerken.

Onze kinderen zijn in dat paradijs opgegroeid. Op een gegeven moment bleef ik

alleen achter op de boerderij. Maar in je eentje zoiets runnen vergt veel energie

en tijd. Zoveel dat mijn leven alleen nog maar draaide om het onderhoud van huis

en erf. Dat kan het leven niet zijn, dacht ik vaak, dat ik moet slaven en niet meer

de tijd neem om stil te staan, te reflecteren, in verbinding te zijn met mezelf en

met mijn omgeving, zijn in stilte. Maar ook had ik behoefte om vooral spiritueel mij

meer te verdiepen en daarom met mensen samen te wonen en te ontmoeten,

waaraan ik me kan spiegelen en die mij inspireren en omgekeerd.

 

En dat heb ik hier op Het Land gevonden. De natuur is mijn bron, eeuwige 

verwondering,  inspiratie en is thuis zijn, in de schoot van moeder Aarde. In het verleden voltrok ik spirituele verbindingen of huwelijken met rituelen en symbolen. Misschien kan ik hier op het Land dit weer oppakken. En verder schrijf ik graag gedichten en vertel mijn eigen geschreven verhalen. Zo kan ik mijn creativiteit op vele manieren botvieren en ik hoop in verbinding met mijn eigen kleur en fleur, het Land van Een tot een energierijke plek te maken, die ook anderen weer inspireren.